ကိုယ့္အရိပ္နဲ႔ကိုယ္စစ္ထိုးတဲ့ပြဲမွာ
ေက်ာက္ခဲလို မာေက်ာမိသမွ်
ပန္းပြင့္နဲ႔ မ်က္ရည္က်ရတယ္
ေလဟာ အေရွ႕အရပ္က တိုက္တယ္ဆိုပါဆို႕
ငါတို႔ဟာ အေနာက္အရပ္ကိုပဲ လြင့္ရမယ္
မ်က္ရည္ေတြမဆံုႏိုင္ေသးသေရြ႕
အိပ္မက္ေတြ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မကုန္ဘူး ေျခရာမထပ္ဘူး
ေရရြတ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ပန္းခင္းေတြ
ေဖာက္ထြင္းခဲ့ဖူးတဲ့ ရသေတြ
. . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . .
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မ်က္ရည္ဟာ မ်က္ရည္ပါ
ရြက္ေၾကြလို႔ အေရာင္ေဖ်ာ့မိွန္ရေပမယ့္
ေလအေ၀ွ႔ကို ေမြ႕ေနမိေသးတယ္။ ။
လမင္းအို
ပန္းအလကၤာ၊ ၂၀၁၀၊ ေမ
