ကေလး-ေတာင္ညိဳစကား(စေနနံႏွစ္လံုး၊ အဂၤါနဲ႕ သူ႕နာမည္တပ္လႊတ္တဲ့ကိစၥ)

အိႏိယနယ္စပ္ တမူးၿမိဳ႕၊ ခ်င္းျပည္နယ္ စတဲ့ ေဒသမ်ားဆီကို
ကုန္စည္ေတြလြယ္လင့္တကူ စီးဆင္းႏိုင္ဖို႕ မရွိမျဖစ္လိုအပ္တဲ့
တံခါးေပါက္ၿမိဳ႕တစ္ခုျဖစ္တဲ့ ဖိုးတြယ္ေနထိုင္တဲ့ၿမိဳ႕မွာ
စာဖတ္သူေတြအတြက္ဖတ္စရာ ဂ်ာနယ္၊ မဂဇင္းေတြေရာက္ရွိဖို႕ဆိုတာ အေပၚလမ္းနဲ႕
ေအာက္လမ္း (၂)လမ္းပဲရွိပါတယ္။ အေပၚလမ္းဆိုတာက
ေလယာဥ္ခရီးစဥ္နဲ႕ေရာက္လာတာျဖစ္ၿပီး ေအာက္လမ္းဆိုတာကေတာ့ ေမာ္ေတာ္ကား၊
မီးရထား၊ သေဘၤာ စတာေတြနဲ႕ ေရာက္လာတာပါ။ ဖိုးတြယ္က မႏေလးထုတ္
ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္မွာ အပတ္စဥ္၀င္ေရးေနတာဆိုေတာ့ ေမတာလက္ေဆာင္ေပးတဲ့
ဂ်ာနယ္ေတြကို မႏေလး-ကေလး ကုန္စည္နဲ႕ခရီးသည္ေတြ သယ္ေဆာင္ေျပးဆြဲေနတဲ့
ကားဂိတ္တစ္ခုနဲ႕ ခ်ိတ္ဆက္ၿပီး တစ္ပတ္တစ္ခါ ဂ်ာနယ္ပါဆယ္ထုပ္ကို
အယ္ဒီတာအဖြဲ႕က ပို႕ေပးပါတယ္။ မႏေလးက ပို႕လိုက္တဲ့ ဂ်ာနယ္ပါဆယ္ထုပ္ကို
တစ္ညေစာင့္ၿပီး ေနာက္တစ္ေန႕က်မွ ကေလးၿမိဳ႕ကားဂိတ္မွာ သြားယူရပါတယ္။
ဖိုးတြယ္မွာရွိတဲ့ အနီမွာ အျဖဴစပ္ထားတဲ့ ဟီးရိုးစက္ဘီးအေဟာင္းေလးနဲကေပါ့။
ပံုမွန္အားျဖင့္ေတာ့ ေန႕ခင္းတစ္နာရီေလာက္မွာ ကား၀င္လာတာျဖစ္ေပမယ့္
တစ္ခါတစ္ရံ လမ္းခ်ိဳ႕ယြင္းမႈေတြဘာေတြျဖစ္ရင္ေတာ့ ညေန ေလးနာရီေလာက္မွသည္
မိုးခ်ဳပ္ပိုင္းေလာက္မွ ကား၀င္လာတတ္ပါတယ္။ ဒါက ကုန္စည္္ပစည္းမ်ား
ကေလးၿမိဳ႕ကို ဆိုက္ေရာက္ရာ အခ်ိန္ပါ။ သေဘၤာလိုင္းနဲ႕ဆိုရင္ေတာ့
ကေလး၀ဆိပ္ကမ္းမွာ ညေနပိုင္းေလာက္ေရာက္တတ္ေတာ့ ပံုမွန္
မိုးခ်ဳပ္ေလာက္၀င္တာေပါ့။ ဆိုေတာ့ကာ ဂ်ာနယ္ေတြေရာက္လာမယ့္ရက္ဆို
ေန႕ခင္းေလာက္ကတည္းက အိမ္ကေနစက္ဘီးနဲ႕ ထြက္လာခဲ့ၿပီး ကား၀င္းနားက
လက္ဘက္ရည္ဆိုင္္မွာ ေက်ာက္ခ်ရပ္နားလို႕ ကားအ၀င္ေစာင့္ရပါတယ္။
ကားေတြ၀င္လာၿပီဆို ဂိတ္တာ၀န္ခံဆီသြားၿပီး ဂ်ာနယ္ထုပ္ ပါ၊ မပါ ေမးရ၊
ပါလာခဲ့တယ္ဆိုရင္ေတာ့ မႏေလးက တန္ဆာခရွင္းေပးလိုက္ေတာ့
အရန္သင့္ပါဆယ္ထုပ္ကို ယူသြားရံုပါပဲ။အားလံုး အဆင္သင့္၊ အဆင္ေျပပဲေပါ့။
ဒါေပမယ့္ လူ႕သဘာ၀အတုိင္း အဖုအထစ္ေလးတစ္ခုကို ေတြ႕လာရပါတယ္။ ဘာလဲဆိုေတာ့
(ေတာင္ညိဳစကားရဲ႕မူအတိုင္း ရွင္းရွင္းေျပာရမယ္ဆိုရင္) မႏေလးက
တန္ဆာခရွင္းေပးၿပီးသားကို ကေလးၿမိဳ႕ကားဂိတ္မွာ
တန္ဆာခထပ္ေတာင္းလိုက္ျခင္းပါပဲ။ ပထမတစ္ႀကိမ္ေတာင္းေတာ့ " တန္ဆာခ
ရွင္းၿပီးသားမွတ္လို႕ ပိုက္ဆံပါမလာခဲ့ဘူးဗ်ာ" လို႕ဆိုေတာ့ ေဖာင္းကိုင္တဲ့
အစ္ကိုႀကီးက " ရပါတယ္၊ ေနာက္မွေပး" ဆိုလို႕ ဂ်ာနယ္ထုပ္ကိုယူခဲ့ရပါတယ္။
အယ္ဒီတာအဖြဲ႕ကို ဖုန္းဆက္ေမးႀကည့္မွ တန္ဆာခရွင္းေပးၿပီးသားမွန္း သိရေတာ့
ကေလးကားဂိတ္ကို ဖုန္းဆက္ၿပီး တန္ဆာခကို (မန္းရွင္း) မွန္းေျပာလိုက္တယ္။
ဒါက ဒီမွာ ၿပီးသြားၿပီလို႕ေျပာလို႕ရေပမယ့္ ေနာက္တစ္ေခါက္က ပိုဆိုပါတယ္။
ဖိုးတြယ္က စာေမးပြဲကိစနဲ႕ မအားတာမို႕
ဂ်ာနယ္ထုပ္ကိုသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႕ယူခိုင္းလိုက္တယ္။ " တန္ဆာခက
သံုးေထာင့္ငါးရာ" ဆိုေတာ့ မယူခဲ့ရဘူးတဲ့။ ဖိုးတြယ္က
တန္ဆာခရွင္းေပးၿပီးသားလို႕ ေျပာလိုက္တာကိုး။ ဒါနဲ႕ အယ္ဒီတာအဖြဲ႕ဆီ
ဖုန္းဆက္ရျပန္ေရာ။ ႏွစ္ခါေတာင္ရွိၿပီ။ ဒီအယ္ဒီတာအဖြဲ႕ဘယ္လိုလုပ္တာလဲဟ
ဆိုၿပီး စိတ္ထဲ စႏိုးစေနာင့္ျဖစ္ေနမိတယ္။ " တန္ဆာခ မန္းရွင္းၿပီးသားပါ။
ႏွစ္ေထာင့္ငါးရာ ေပးရတယ္" ဆိုေတာ့ " ဟိုက္ လုပ္ခ်လိုက္ၿပန္ၿပီ"
ျဖစ္သြားရတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ အယ္ဒီတာအဖြဲ႕ကလည္း မန္းဂိတ္မွာ
သြားေျပာဖိုးတြယ္ကလည္း (အဲ ဟုတ္ဖူး) ဖိုးတြယ္ကေတာ္က သြားေျပာရတယ္။
ေနာက္ဆံုးဂ်ာနယ္ရလာခဲ့ၿပီဆိုေတာ့ အထုပ္က ေဖာက္ထားတာကိုေတြ႕လိုက္ရျပန္ေရာ။
ဖိုးတြယ္လည္း စိတ္မေကာင္းျခင္းမ်ားစြာနဲ႕ ခ်က္ခ်င္း အယ္ဒီတာအဖြဲ႕ဆီ
ဖုန္းနံပါတ္ႏွိပ္လိုက္ၿပီး အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာ၊ အေရအတြက္ကိုက္၊ မကိုက္
ေမးၾကည့္ၿပီး ဘာမွ အေပ်ာက္အရွမရွိဘူးဆိုမွ စိတ္ေအးရပါေတာ့တယ္။ ဒါကေတာ့
ကေလး-မႏေလးကို ေန႕စဥ္ အခ်ိန္မွန္မွန္ ေျပးဆြဲေပးေနတဲ့ စေနနံႏွစ္လံုးနဲဲ႕
ကားလိုင္းတစ္ခုနဲ႕ ဖိုးတြယ္ ႀကံဳရဆံုရတဲ့ အေၾကာင္းပါ။

××××××××××=========×××××××××××××
ဒီ ႏို၀င္ဘာလထဲမွာ ဖိုးတြယ္ သိေန၊ ျမင္ေနရတာကေတာ့ ၾကာပါၿပီ။ ေရးသင့္
မေရးသင့္ စဥ္းစားေနလို႕ပါ။ ုႏိုင္ငံေတာ္ အစိုးရက ဆီဆိုင္ေတြကို ပုဂလိက
ခ်ေပးၿပီးတဲ့ေနာက္ ဖိုးတြယ္တို႕ဆီမွာ လိုင္စင္ပါဆိုင္ကယ္၊ သံုးဘီး၊
ကားေတြ ဆီထုတ္ဖို႕ ေနရာ ႏွစ္ေနရာရွိပါတယ္။ ကေလးၿမိဳ႕ထဲက ဆိုင္နဲ႕
ကိုးမိုင္ဘက္က ဆိုင္ပါပဲ။ ကိုးမိုင္ဘက္မွာေတာ့ ဆီထုတ္သူ သိပ္မမ်ားဘူးလို႕
သိရေပမယ့္(ေ၀းလို႕ပါ) ၿမိဳ႕ထဲမွာေတာ့ ဆိုင္ကယ္သမားေတြ (တစ္မိုင္)
နီးနီးခန္႕ကို ေနပူပူ မိုးရြာရြာ ရထားတဲ့ေနရာေလး ေပ်ာက္မသြားဖို႕
ရပ္မွာပဲ ဆိုတဲ့စိတ္နဲ႕ တန္းစီေနတာကို ဖိုးတြယ္္
ျဖတ္သြားျဖတ္လာလုပ္တိုင္း ျမင္ေနရပါတယ္။ ဘာလို႕မ်ား ဒီေလာက္ထိ ဆင္းရဲ
ဒုကခံေနရတာလဲ ေမးၾကည့္ေတာ့ သူတို႕ရဲ႕ တစ္ေန႕တာ၀င္ေငြက ေလးေထာင္ကေန
ေျခာက္ေထာင္ေလာက္ရွိတယ္ဆိုေတာ့ " ဟိုက္ရွားပါး" လို႕ေအာ္မိပါတယ္။ ဒီ
ဆီဆိုင္ေတြက ခ်ေပးတဲ့ ေစ်းနဲ႕ အျပင္လမ္းေဘးမွာ ေရာင္းတဲ့ဆိုင္ေတြက
ေစ်းနဲ႕ တစ္ေထာင္၀န္းက်င္ေလာက္ကြာတယ္လို႕လည္း သိရပါတယ္။
အျပင္လမ္းေဘးဆိုင္ေတြက ပိုမ်ားတာ ေပါ့ေလ။ ခုဆို ဆီတစ္စိပ္ကို (၁၂၀၀)
ေတာင္ျဖစ္သြားၿပီဆိုေတာ့ တန္းစီေနတဲ့ ဆိုင္ကယ္ေတြကို
မ်က္စိထဲျမင္ေယာင္မိလာပါတယ္။ ဒီရက္ပိုင္းထဲမွာေတာ့ သံုးဘီးသမားေတြပါ
ဆိုင္ကယ္ေတြနဲ႕ အၿပိဳင္ တန္းစီယွဥ္ၿပိဳင္ေနတာကို ေတြ႕ရၿပီး
ၿမိဳ႕ရဲ႕ႏွစ္လမ္းသြားလမ္းမႀကီးဟာ တစ္လမ္းသြားေလာက္ပဲ က်န္ေတာ့တာမို႕
ခရီးသြားယာဥ္ေတြ၊ လူေတြအတြက္ ထိမႈခိုက္မႈ
အႏရာယ္ေတြျဖစ္လာႏိုင္ေၾကာင္းပါခင္ဗ်ာ။
××××××××××=========×××××××××××××
ဖိုးတြယ္တို႕ၿမိဳ႕မွာ ကဗ်ာဆရာေတြက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ဖြင့္ျခင္းကိစရပ္က
အေတာ္ေခတ္စားပါတယ္။ အခုလက္ရွိ ေနာက္ဆံုးဖြင့္ထားသူက
ကဗ်ာဆရာေမာင္ကံခ်ိဳ(ကေလး)ရဲ႕ တူ လင္းဖြဲ႕အိမ္က " လင္းဖြဲ႕အိမ္" ဆိုၿပီး
ပင္လံုလမ္းမေတာ္ထဲမွာ ေအာင္မူးဂယ္လာရီနဲ႕အၿပိဳင္ ဖြင့္လွစ္ထားပါတယ္။
ဖိုးတြယ္္ေျပာခ်င္တာက ၿမိဳ႕မွာ ပထမဆံုး လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ဖြင့္သြားတဲ့
ကဗ်ာဆရာရဲ႕ အေၾကာင္းပါပဲ။ စာေပေလာကႀကီးမွာ နယ္ကပို႕လိုက္တဲ့ စာမူေတြကို
မသံုးဘဲ ကိုယ့္နာမည္ခပ္တည္တည္တပ္ၿပီး တျခားမဂဇင္းေတြပို႕တဲ့ အယ္ဒီတာတို႕၊
ဟိုနည္းနည္း ဒီနည္းနည္းယူၿပီး ကိုယ့္စာျဖစ္ေအာင္လုပ္တဲ့ အယ္ဒီတာတို႕
စသျဖင့္ ဖုိးတြယ္္ၾကားဖူးပါတယ္။ (ဖိုးတြယ္ကေတာ့ ဒီလိုမႀကံဳဖူးတာ
ကံေကာင္းျခင္းပဲေပါ့) ခု ကဗ်ာဆရာကေတာ့ ေဒသခံ၀ါသနာရွင္ေတြရ႕ဲ
ကဗ်ာအခ်ိဳ႕ကို ပို႕ေပးမယ္ေျပာလို႕ ေတာင္း၊ေနာက္ သူ႕နာမည္တပ္လႊတ္လိုက္တဲ့
ကိစပါပဲ။ ဒါကို ဖိုးတြယ္နဲ႕ ရင္းႏွီးသူေတြက ရင္ဖြင့္သလိုလို
ေျပာလာၾကပါတယ္။ ခုေတာ့ အဲဒီကဗ်ာဆရာလည္း ရန္ကုန္ဘက္က ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္မွာ
၀င္လုပ္ေနတယ္ၾကားရပါတယ္။ သူ႕ကဗ်ာေတြကိုေတာ့ မဂဇင္းေတြထက္မွာ
နည္းပါးစြာေတြ႕ျမင္ရၿပီး သူလုပ္တဲ့ဂ်ာနယ္ထက္မွာပဲ သူ႕လက္ရာစံုကို
ေတြ႕ျမင္ရေၾကာင္း ဒီတစ္ပတ္ ကေလး-ေတာင္ညိဳစကားကေန ဆိုလုိက္ရပါတယ္။
ကိုယ့္ကဗ်ာကို ကိုယ့္နာမည္တပ္ႏိုင္ၾကပါေစ။ ။



တြယ္တြယ္ထြဏ္း(ကေလးၿမိဳ႕)
trphee.91@gmail.com သို႕ဆက္သြယ္ေ၀ဖန္ႏိုင္ပါသည္။

ကေလး-ေတာင္ညိဳစကား(ကယ္ရီသမား၊ ဟစ္တလာနဲ႕ ရွင္းလင္းတင္ျပျခင္းကိစၥ

ဖိုးတြယ္တို႕ ၿမိဳ႕မွာ ကား၀န္း (၂)၀န္းရွိပါတယ္။ ဘူတာဘက္က ကားႀကီး၀င္း၊ ပင္လံုလမ္းမေတာ္ထဲက ကားေလး၀န္း။ ကားေတြက ကေလးၿမိဳ႕ကေန ခ်င္းေတာင္၊ တမူး၊ ကေလး၀၊ မႏၱေလးစတဲ့ၿမိဳ႕မ်ားဆီ ေရာက္ပါတယ္။ ခ်င္းေတာင္သြားကားေတြကိုေတာ့ တာဟန္းေစ်းမွာ စံုစမ္းႏိုင္ပါတယ္။ ေခတ္နဲ႕ေလ်ာ္ညီစြာပဲ ျမင္းလွည္း၊ ဆိုက္ကားတို႕မွသည္ ဆိုင္ကယ္၊ သံုးဘီး စတဲ့ ခရီးသည္မ်ား လိုရာေရာက္ေစဖို႕ ပို႕ေဆာင္ေပးတဲ့အရာေတြက ကားဂိတ္ေတြမွာ အမ်ားပါပဲ။ ဒီအထဲမွာ ခရီးသြားေတြအမ်ားဆံုးသံုးတာက ဆိုင္ကယ္နဲ႕ သံုးဘီးယာဥ္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကားတစ္စီး၀င္ေရာက္လာၿပီဆို ကယ္ရီသမားေတြ အလုအယက္။ " သံုးဘီး၊ သံုးဘီး၊ ဆိုင္ကယ္၊ ဆိုက္ကား ရွိတယ္" စသျဖင့္ အသံမ်ိဳးစံုဟာ ဆူညံေနတာပါပဲ။ ခရီးသည္ ရသူရွိသလို၊ မရသူလည္း အမ်ားႀကီးပါပဲ။ ဖိုးတြယ္ မိတ္ေဆြ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ပိုင္ရွင္ အစ္မႀကီးက နင္တို႕ စာေရးဆရာေတြအတြက္ ဒါကလည္း ကုန္ၾကမ္းတစ္ခုပဲ၊ ဒီမွာ ကားေရာက္တဲ့အခ်ိန္လာထိုင္ၾကည့္၊ ႏွစ္ရက္ မၾကာဘူး။ ၀တၳဳတစ္ပုဒ္ျဖစ္ေစရမယ္တဲ့။ ပင္လံုလမ္းမေတာ္ထိပ္က လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေတြမွာ အဲဒီ သံုးဘီးနဲ႕ ဆိုက္ကယ္ ကယ္ရီသမားေတြ တန္းစီေနတာ ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။ ကား၀င္လာခ်ိန္ဆို ကယ္ရီသမားေတြနဲ႕ လမ္းက ျပည့္ေနတာပါပဲ။ တစ္ခုေျပာခ်င္တာက ဆိုင္ကယ္ကယ္ရီမ်ား၊ သံုးဘီးယာဥ္မ်ား ေပါမ်ားလာျခင္းဟာ ေကာင္းမြန္တဲ့ လကၡဏာတစ္ခုျဖစ္ေသာ္လည္း ယာဥ္စည္းကမ္း၊ လမ္းစည္းကမ္းေတြကို မလိုက္နာတဲ့ ကယ္ရီသမားေတြကို ေတြ႕ျမင္ေနရေတာ့ စိတ္မခ်မ္းေျမ့ရပါေၾကာင္းဗ်ာ။
××××××××××=========×××××××××××××
ကေလးစာေပရပ္၀န္းမွာ ဆရာႀကီး ဦးသုခကို အားက်သူ တစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ ေနာက္ ေရႊလုပ္ငန္းလုပ္ေနသူ တစ္ဦးလည္း ရွိပါတယ္။ ဦးသုခကို အားက်သူကိုေတာ့ "ဂီတစာဆို" လို႕မွတ္ထားႏိုင္ၿပီး ေရႊလုပ္ငန္းလုပ္ေနသူကိုေတာ့ "ဖိုးေရႊ" လို႕မွတ္ထားလိုက္မယ္။ အဲဒီ ဂီတစာဆိုနဲ႕ ဖုိးေရႊနဲ႕က မတည့္ၾကဘူးဗ်။ လူဆိုတာ အသြင္တူခ်င္းေပါင္းၾကတယ္ဆိုေပမယ့္ သူတို႕ႏွစ္ဦးကေတာ့ သံုးနဲ႕ ေလးလိုပဲခင္ဗ်။ ဖိုးေရႊက တစ္ခါတစ္ခါမွာ အရက္ေတြေသာက္ၿပီး လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကိုေရာက္လာတတ္တယ္။ ေနာက္ အန္တာေတြ ဘာေတြ ျဖစ္လာတယ္။ ဒါက ခဏခဏ ျဖစ္တတ္ေတာ့ သူ႕ကို သိပ္မၾကည္ျဖဴၾကဘူးေပါ့ဗ်ာ။ (အဲ ဖိုးတြယ္နဲ႕ကေတာ့ အေပါက္အလမ္းတည့္ပါတယ္)။ ဆိုေတာ့ မၾကည္ျဖဴသူထဲမွာ ဂီတစာဆိုလည္း ပါေတာ့ တစ္ညေနသူ႕စကားကိုျပန္ေဖာက္သည္ခ်ၿပရရင္.." ကိုယ္က ဟစ္တလာကို အားက်တယ္။ သူက ဂ်ာမန္စစ္သားဆိုေပမယ့္ လမ္းေဘးပန္းခ်ီဆရာ၊ အႏုပညာရွင္တစ္ေယာက္တစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္တယ္ကြ၊ သူ ဂ်ဴးေတြကို သတ္ခဲ့တာ ႏိုင္ငံေရးအရဆိုတာ နားလည္တယ္။ သူကို အျပစ္မျမင္မိဘူးကြာ " ဆိုေတာ့ ေဘးက ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္က " ဂ်ဴးလူမ်ိဳးေတြကို သတ္ခဲ့တဲ့ ဟစ္တလာကို တစ္ကမၻာလံုးက မုန္းတီးေပမယ့္ မင္းကမမုန္းဘူးဆိုေတာ့ မင္းရဲ႕ သေဘာထားႀကီးျမင့္မႈကို ဂုဏ္ယူေလးစားပါတယ္။ ဒါဆို တစ္ခုေျပာမယ္၊ မင္း ဟစ္တလာကို နားလည္ေပးႏိုင္သလို ဖိုးေရႊကိုလည္း နားလည္ေပးႏိုင္ရင္ ေကာင္းမယ္ကြာ။ သူက တစ္ခါတစ္ခါ မုန္းခ်င္စရာေကာင္းေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ခါမွာလည္း ခ်စ္စရာေတြရွိပါေသးတယ္ကြ။ ေနာက္ သူလည္း ကဗ်ာေရးတဲ့သူပဲ" ဆိုေတာ့ ဂီတစာဆို အသံတိတ္သြားပါတယ္။ အဲဒီလိုပဲ ဂီတစာဆိုကိုလည္း ဖိုးတြယ္က တစ္ခုေျပာျပလိုက္ပါတယ္။ မင္းလို လူစားအမ်ားႀကီးေဟ့.....လို႕။
××××××××××=========×××××××××××××
ရွိဳတ္ အထူးထုတ္မွာပါခဲ့တဲ့ ဖိုးတြယ္ရဲ႕ ကေလး-ေတာင္ညိဳစကားနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး သက္ဆိုက္ရာ ပညာေရး၀န္ေဆာင္မႈက သူတို႕ပညာေရး၀န္ေဆာင္မႈရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာကို ထိခိုက္ေစေၾကာင္းေျပာလာပါတယ္။ ဖိုးတြယ္ရဲ႕ အျပစ္ပါ။ အဲဒီမွာ ဖိုးတြယ္ေျပာခ်င္တာက မဂဇင္းမွာ ကဗ်ာမသံုးဘူးဆိုတဲ့ စကားဟာ အဲဒီ ပညာေရး၀န္ေဆာင္မႈအသိုင္းအ၀ိုင္းထဲက ထြက္ခဲ့တာမဟုတ္ဘဲ သူတို႕နဲ႕ ပတ္သက္ေနတဲ့ ျပင္ပ သူတစိမ္းဆီက ထြက္ခဲ့တာပါ။ ဒါကို ဖိုးတြယ္က ပညာေရး၀န္ေဆာင္မႈအဖြဲ႕နားလည္ေအာင္မေရးတတ္လို႕ ျဖစ္သြားရျခင္းရယ္ပါ။ ဖိုးတြယ္ရဲ႕ ဆႏၵက နားလည္မႈေတြလြဲမွားေနၾကတာကို ျပဳျပင္ၾကေစခ်င္လို႕ပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ပညာေရး၀န္ေဆာင္မႈရဲ႕ မဂဇင္းမွာ ကဗ်ာေရြးျခင္း၊ မေရြးျခင္းက ပညာေရး၀န္ေဆာင္မႈရဲ႕ အာေဘာ္အတိုင္းသာျဖစ္ၿပီး ကဗ်ာေပးပို႕ရမည္က ကိုယ့္အလုပ္ဟု လူငယ္ကဗ်ာဆရာမ်ားကို ေျပာၾကားလိုၿပီး ဖိုးတြယ္ရဲ႕ အမွားကို ေထာက္ျပေပးကာ မဂဇင္းရဲ႕ သေဘာထားမ်ားကို ရွင္းျပေပးတဲ့ ပညာေရးရပ္၀န္းကို ေက်းဇူးအထူးတင္ရွိပါေၾကာင္းနဲ႕ ဒီတစ္ပတ္ ကေလး-ေတာင္ညိဳစကားကို ရပ္နားလိုက္ရပါတယ္။ ဖိုးတြယ္တစ္ေယာက္ စာေမးပြဲကိစၥနဲ႕ မအားလို႕ ဖတ္ရတာ အားမရဘူးဆိုရင္ခြင့္လႊတ္ေတာ္မူၾကပါခင္ဗ်ာ။ ေနာက္တစ္ပတ္ ရွည္ရွည္ေရးပါ့မယ္။

တြယ္တြယ္ထြဏ္း(ကေလးၿမိဳ႕)

trphee.91@gmail.com သို႕ဆက္သြယ္ေ၀ဖန္ႏိုင္ပါသည္။